Listy Obozowe, fotografie

Tadeusz Gruszczyński – informacje.

List do żony z obozu dla oficerów w Arnswalde, 22.12.1939 rok – Tadeusz Gruszczyński, suchedniowski nauczyciel, harcerz.

List do żony z obozu dla oficerów, 12.11.1940 rok – Tadeusz Gruszczyński.

Obóz powstał w 1939 r. w Choszcznie na bazie koszar niemieckiego 3 batalionu 25 pułku piechoty zmotoryzowanej i 3 dywizjonu 2 pułku artylerii zmotoryzowanej. Infrastrukturę obozu stanowiły cztery dwupiętrowe bloki, sala gimnastyczna, dwa budynki administracyjne, cztery garaże, duży plac apelowy. Teren ten ogrodzono podwójnym płotem kolczastym o wysokości 2,5 m i szerokości 1,5 m.

Nadano mu nazwę Arnswalde II B co oznaczało; Arnswalde – nazwa miejscowości, w której usytuowano obóz – Choszczno, II – numer okręgu wojskowego w tym przypadku Szczecin (Pomorze, Meklemburgia), B – kolejność obozu w okręgu – drugi. Pierwszy transport liczący 2254 osób (1618 oficerów i 636 szeregowych) przybył do obozu 6 listopada 1939 roku z Dulagu w Stargardzie. Jeńcy wywodzili się z Armii „Kraków”, SGO „Polesie” i z obrońców wybrzeża. 21 listopada przywieziono kilkuset rannych jeńców ze szpitali polowych. Następny większy transport (1067 jeńców) przybył 7 grudnia 1939 także ze Stargardu.

Źródło: Oflag II B Arnswalde – Wikipedia, wolna encyklopedia

List do żony z obozu dla oficerów, 21.1.1941 rok – Tadeusz Gruszczyński.

List do żony z obozu dla oficerów, 15.5.1942 rok – Tadeusz Gruszczyński.

List do żony z obozu dla oficerów, 11.8.1942 rok – Tadeusz Gruszczyński

List z obozu jenieckiego, 1.7.1940 rok – Adam Wędrychowski.

List z obozu jenieckiego dla oficerów, 10.12.1942 rok – Michał Chess.

List z obozu jenieckiego dla oficerów, 17.03.1943 rok – Wacław Barga.

Fotografia z obozu jenieckiego – Wit Pająk (podarował wnuk – Arek Pająk).

Stalag XIII-C był obozem jenieckim armii niemieckiej w czasie II wojny światowej ( Stammlager ) zbudowanym na terenie dawnego obozu szkoleniowego w Hammelburgu w Dolnej Frankonii w Bawarii w Niemczech.

Z grupą kolegów w obozie jenieckim – Wit Pająk.

Z grupą kolegów przed barakiem – Wit Pająk.

Historia obozu

Hammelburg był dużym obozem szkoleniowym armii niemieckiej, założonym w 1893 r. Część tego obozu była wykorzystywana jako obóz jeniecki dla personelu armii alianckiej w czasie I wojny światowej . Po 1935 r. Był to obóz szkoleniowy i poligon wojskowy nowo odtworzonej armii niemieckiej.

W maju 1940 r. Obóz założono w drewnianych chatach na południowym krańcu poligonu. Wśród pierwszych jeńców znaleźli się żołnierze belgijscy, holenderscy i francuscy wzięci podczas bitwy o Francję . W maju – czerwcu 1941 r. Przybyli z kampanii bałkańskiej jugosłowiańscy , głównie serbscy jeńcy , a wkrótce potem w czerwcu – lipcu 1941 r. Przybyli żołnierze australijscy i inni żołnierze Wspólnoty Brytyjskiej , schwytani podczas bitwy o Kretę .

W kwietniu 1943 r. W pobliżu otwarto Oflag XIII-B z oficerami przeniesionymi z Oflagu XIII-A w Norymberdze .

Jak zwykle w stalagach, wielu więźniów znajdowało się w Arbeitslager („obozy pracy”) na farmach lub w sąsiedztwie fabryk lub innych zakładów przemysłowych. Stalag służył jako baza do dystrybucji paczek i poczty Międzynarodowego Czerwonego Krzyża . Lazarett (szpital) pod opieką więźniów, które były chore lub zostało rannych w wypadkach przemysłowych lub nalotów. W sąsiednim Oflagu zakwaterowano wielu zaciągniętych żołnierzy i podoficerów, aby zapewnić niezbędne usługi.

Amerykańscy żołnierze, którzy zostali schwytani podczas bitwy o Normandię, przybyli w czerwcu – lipcu 1944 r., A jeszcze więcej w bitwie o Ardeny w styczniu 1945 r. W marcu 1945 r. Duża grupa jeńców przybyła w opłakanym stanie po przejściu 500 mil od Stalagu VIII -D w trudnych warunkach zimowych. Obóz został wyzwolony 6 kwietnia 1945 r. Przez Dowództwo Bojowe 14 Dywizji Pancernej Stanów Zjednoczonych.

Źródło: Stalag XIII -C – Stalag XIII-C – qaz.wiki

Potwierdzenie nadania paczki Altenburg „Hasag Werke”, 10.4.1943 rok – Bronisław Wicek.

Nadanie paczki skierowane do robotnika przymusowego w obozie pracy przymusowej  Hasag Werke w Altenburgu. Najczęściej w skład pakietu pomocniczego wchodziła żywność, później odzież niezbędna w trudnych warunkach pracy.