Okres międzywojennego dwudziestolecia nie wnosi w zasadzie interesujących momentów do historii Suchedniowa. W dalszym ciągu największym skupiskiem robotniczym jest b. fabryka Sztarkego, która nadaje ton wszelkim ruchom społeczno-politycznym. Poza tym, w Suchedniowie czynnych jest kilka prywatnych tartaków i fabryka wyrobów kamionkowych „Marywil”. Rozwój osiedla, w porównaniu do drugiej połowy XIX wieku jest znikomy.
A oto interesujący szczegół z walki suchedniowskiego proletariatu o swoje prawa; zaraz po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku dyrektorem Suchedniowskiej Fabryki Odlewów był niejaki Otrębski. Odznaczał się on tym, że nienawidził robotników, krzywdził ich, a jeśli któryś z nich sprzeciwił się woli pana dyrektora — natychmiast znajdował się za bramą fabryki. Ostrzeżenia delegatów robotniczych nie pomagały. Ale pewnego dnia przebrała się miarka. Kiedy Otrębski nie chciał z powrotem przyjąć do pracy niesłusznie zwolnionego robotnika — kilku innych, a m. in. Józef Szostak z Berezowa zarzucili dyrektorowi fartuch roboczy na głowę i wyprowadzili za bramę. Nazajutrz Otrębski zamknął fabrykę. W międzyczasie robotnicy zebrali się pod fabryką, żądając należnej im zapłaty. Wówczas właściciel fabryki sprowadził z Kielc silny oddział policji. Józef Szóstak, Julian Pedryc i Jan Miernik zostali aresztowani. Trójkę tę prowadzono ulicą Handlową. Robotnicy urządzili demonstrację żądając uwolnienia aresztowanych. W pewnym momencie z balkonu restauracji Gorzkowskiej padł strzał. Strzelał prowokator chcąc dać policji pretekst do użycia broni. I rzeczywiście — policja oddała salwę. Nie była ona jednak tylko na postrach. Od kul policji zginął robotnik — Stanisław Stojecki z Rejowa.
Podobnymi faktami mówiącymi o walce suchedniowskiego proletariatu z kapitalistycznym uciskiem, utkana jest cała międzywojenna „niepodległość”.
Oto jeden z licznych dokumentów tej walki — pismo Starosty w Kielcach do wojewody, w którym ten pierwszy tak opisuje manifestację 1-majową w Suchedniowie w 1925 r.
„W dniu 1 maja w 1925 r. Związek Zawodowy PPS w Suchedniowie urządził pochód w myśl ułożonego programu przez komitet majowy powyższego związku, celem uczczenia święta robotniczego.
Na czele pochodu szła straż ogniowa, a za nią niesiono dwa sztandary czerwone PPS i związku metalowców oraz dwa transparenty z napisami „Niech żyje 1 Maj” i „Precz z wojną”, prócz tego niesiono afisz z odezwą do robotników, by uczcić dzień robotniczy 1 Maja.
Na rynku w czasie wiecu po zagajeniu takowego przez prezesa Związku PPS Eugeniusza Tworzewskiego, przemawiał prezes Związku zawodowego metalowców Julian Pedryc.
Następnie przemawiał członek CKW Niwiński z Warszawy, który wyjaśnił historię powstania dnia świątecznego 1 maja zaznaczając, że święto 1 Maja przed laty 30 ustanowione przez robotników państw europejskich jako święto całego proletariatu międzynarodowego, z którymi robotnicy polscy są duchowo związani.
Po przemówieniu Niwińskiego odśpiewano kilka pieśni robotniczych, następnie odczytano rezolucję: 1) by zebrani w dniu 1 maja wypowiedzieli się za powszechnym prawem wyborczym i 8-godzinnym dniem pracy, 2) zrealizowania szkoły bez przymusowego odbywania praktyk religijnych, 3) równouprawnienie mniejszości narodowych”.
Źródło: W. Choćko, W. Krogulec, W. Wigura, Suchedniów. Historia spółdzielni i osiedla, Warszawa 1958
W 1918 Polska odzyskała niepodległość. Suchedniów nadal był niewielką osadą. Przez dwa lata od 1918 trwała tu epidemia tyfusu. Zmarłych chowano wtedy na łąkach, w lesie, lub w lasku Berezowskim.
Na terenie osady znajdowały się następujące ulice: Słowackiego, Mickiewicza, Polna, Spokojna, Bodzentyńska, Pasternik, Dolna, Jasna, Kościuszki, Kościelna, Kielecka, Ogrodowa, Handlowa i Nowa. Do gminy Suchedniów należały wsie: Błoto, Kruk, Wierzbka, Stokowiec, Jędrów, Kleszczyny, Baranów, Berezów, Bugaj. W centrum osady istniało wiele sklepików i warsztatów rzemieślniczych. Dawniej były najczęściej własnością Żydów, dość licznie tu zamieszkujących. Mieli tu swoją synagogę i cmentarz. Dom rabina mieścił się przy ulicy Mickiewicza.
W Suchedniowie kwitła kultura. W 1926 powstała pierwsza szkoła siedmioklasowa, następnie wybudowano szkołę na Ostojowie, w 1933, a na Pasterniku w 1937. Wcześniej istniały szkoły pięcioklasowe oraz dwuklasowe. Znajdowała się tu również szkoła zawodowa, jednakże większość młodzieży uczęszczało do szkół w Kielcach i w Skarżysku. W 1928 powstał teatr amatorski, a w 1926 biblioteka publiczna. W Suchedniowie działały stowarzyszenia zrzeszające tutejszą inteligencję. W 1937 powstało nowoczesne boisko sportowe, 400-metrowa bieżnia, boiska do siatkówki, skocznie i trybuny. Od 1931 działał klub sportowy „Strzelec”.
Zdrowiem opiekował się dr Witold Poziomski, który zorganizował w tym okresie niewielki szpital. W 1938 droga nr 7 dostała nawierzchnię asfaltową. Suchedniów rozwijał się również jako miejscowość turystyczna. Planowano tu założyć uzdrowisko. Powstały liczne pensjonaty. Suchedniów był szeroko znany w całej Polsce jako miejscowość letniskowa.
